Μπορεί ορισμένοι να το συγκρίνουν με τον "εκατοντάχρονο που πήδηξε από το παράθυρο κι εξαφανίστηκε". Κι εγώ πριν το διαβάσω αυτό είχα στο μυαλό μου. Ναι, μιλάνε και τα δυο για εκατοντάχρονους οι οποίοι εξιστορούν τον αιώνα ζωής και σίγουρα διαθέτουν και τα δυο βιβλία χιούμορ, αλλά πέρα από αυτό πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό.

Το βιβλίο του Πολ Σάσμαν ήταν αρκετά ευχάριστο, με γρήγορη πλοκή και έξυπνα δομημένο. Δε με κούρασε στιγμή καθώς διαθέτει επιπλέον ίχνη μυστηρίου και ειλικρίνειας.

Δεν κρύβει κάποιο "νόημα ζωής" και γενικά είναι σίγουρα "ελαφρύ ανάγνωσμα", χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αξίζει. Γεμάτο συναισθήματα, γέλασα δυνατά αρκετές φορές κι αν σας αρέσει αυτού του είδους η λογοτεχνία, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.